مرکز آموزشی درمانی شفا

*وقتی با مقاومت بیمار نسبت به خوردن دارو مواجه شدید اولین  قدم پیدا کردن دلایل مقاومت به خوردن دارو می باشد. دلایلی از قبیل اینکه بیماری خود را قبول ندارد/ یا عوارض داروها برای وی ناخوشایند است.

*مهم است به اظهارات و ناراحتی  بیمار در خصوص مصرف داروها دقیق گوش دهید. ناراحتی ناشی از عوارض دارو ها را تایید کنید . ناراحتی بیمار را دست کم نگیرید و به وی یاد آوری کنید که اثرات مفید دارو بیشتر از عوارض آن می باشد.یاد آوری تجربه یک دوره درمانی موفق در گذشته او را به مصرف دارو ترغیب می کند و  عدم مصرف دارو می تواند منجر به پیامد های ناخوشایند شود.به این ترتیب وی را متقاعد کنید که دارو برایش مفید است.

*به بیمار کمک کنید در حد توان خود در مورد مصرف دارو اطلاعات کسب کند و این اطلاعات  صحیح را از پزشک  معالج خود دریافت کند.اثرات مفید داروها را بداند عوارض ناشی از خودداری از مصرف یا عدم مصرف منظم را یاد بگیرد.عوارض جانبی داروها را بشناسد.

*لازم است شما برای مصرف صحیح دارو با بیمار خوشرفتاری کنید و به دنبال همکاری بیمار در درمان او را تشویق کنید.

*صبور باشید و به پیشرفتی که بیمار با گامهای کوچک برداشته توجه کنید.

بسته به نوع بیماری ، داروها برای درمان بیماران در زمان مشخص و با مقدار معینی تجویز می شود بعد از کنترل بیماری ، مقدار دارو با نظر پزشک معالج کم یا قطع می شود. در موارد بسیار محدود نیز گاهی لازم است داروها به صورت طولانی مدت مصرف شوند.

 در ویزیت به پزشک معالج  شرح دهید تا پزشک تصمیم لازم را بگیرد. عوامل زیادی می تواند بر نحوه پاسخ بدن به دارو اثرگذار باشد.

*مراقبت از بیماران اعصاب و روان نیاز به صبر و حوصله دارد. به حرف های بیمار گوش دهید سعی کنید شرایط او را درک کنید.

*اجازه دهید بیمار احساسات خود را بیان کند. با او همدلی کنید و خود را جای او بگذارید.

*بر نحوه صحیح مصرف داروهای بیمار نظارت کنید.

* در صورت مشاهده علائم هشدار دهنده که پزشک به شما گفته (مثلا علائم حساسیت دارویی،  پرحرفی ، کاهش خواب و ...)سریعا به پزشک معالج مراجعه کنید.

*بر نحوه تغذیه درست و چگونگی خواب وی نظارت کنید.

*ویزیت های منظم  را در تاریخ های گفته شده انجام دهید.

* بیمار را از نظر عاطفی مورد حمایت قرار دهید.

*با زور و فشار کاری را به بیمار تحمیل نکنید.

* در انجام کارهای روزانه تا حدی انعطاف پذیر باشید و توانایی وی را مد نظر قرار دهید.

به مددکاری بیمارستان مراجعه نمایید.در صورت امکان به سازمان های بهزیستی ، کمیته امداد و.. معرفی می شوید.

*با بیمار صحبت کنید. دلایل مقاومت جهت مراجعه به روانپزشک را جویا شوید.

*فواید مراجعه منظم به روانپزشک جهت تنظیم  مقدار داروهای مصرفی ، ارزیابی سطح داروها در بدن را به وی یاد آور شوید.

* در صورت عدم همکاری بیمار علی رغم صحبت با وی با واحد جامعه نگر بیمارستان ارتباط برقرار کنید.

حتما به روانپزشک معالج یا اورژانس بیمارستان روانپزشکی یا یک مرکز درمانی مراجعه کنید.

علاوه بر ویزیت های پیگیری در تاریخ های مشخص شده ، در صورت ظاهر شدن علائم هشدار دهنده حتما به پزشک مراجعه کنید.

در گام اول با صحبت کردن وی را متقاعد کنید در صورت عدم همکاری وی بسته به شرایط می توانید از نیروهای انتظامی ، اورژانس اجتماعی و .. کمک بگیرید.

مدت زمان بستری بسته به نوع بیمار، و درمان مورد نظر و پاسخگویی به درمان بیمار متفاوت است لذا زمان مشخصی برای بستری از بدو ورود ممکن نیست. ولی به صورت میانگین حدودا 3 تا 4 هفته را باید در نظر داشت.

درمان با شوک یک روش درمانی روانپزشکی  است شامل تحریک الکتریکی مغز که تحت بیهوشی سبک صورت میگیرد. تحت نظر متخصص بیهوشی ، روانپزشک و پرستار انجام می شود.